Inger har opplevd så mangt i livet sitt sjølv om ho nett er blitt skolejente. Ho veit om morodag, glitredag og dansedag, men ho veit og at det ikkje er mange er mange av dei. Krangelen med mora i går sit fast, i skulen ser dei ho ikkje og ho føler seg aleine til tider. Men ho har mykje å tenke på og drøyme om, og tid til å vente på overraskande hendingar i dagen med venskap, tryggleik og tilgjeving. Forteljinga er i eit knapt og poetisk språk i ei blanding av kortprosa og poesi. Det er Inger sine tankar og fantasibilete som kjem fram, men ein ser koplingane mellom dei indre bileta og verda utanfor klart. Språket er stillferdig som jenta, men likevel intenst. Samlaget, 2001.
